Jak dokładne są analizatory składu ciała?

Analizator składu ciała może dostarczyć wyniki dotyczące wody w organizmie, tkanki tłuszczowej, mięśni i wiele więcej! Ale skąd wiesz, że wyniki są dokładne?

 

W przypadku wag jest to stosunkowo proste! Gdy profesjonalnie wyszkoleni technicy przeprowadzają kalibrację/inspekcję dokładności wagi, używają „znanych ciężarów”, które zostały certyfikowane przez akredytowane laboratoria, i potwierdzają, czy waga zwraca wynik, który powinna. Na przykład, jeśli położysz na wadze znany ciężar 20 kg, powinna ona wyświetlić 20 kg. Jeśli wyniki są wyraźnie niedokładne, wiesz, że wymaga kalibracji.

 

W przypadku składu ciała jest to nieco bardziej skomplikowane! Po pierwsze, w przeciwieństwie do wagi, nie ma łatwo dostępnej „prawdy”, do której można porównać wyniki, aby potwierdzić dokładność. Różne metody oceny składu ciała, takie jak dwuenergetyczna absorpcjometria rentgenowska (DXA), ważenie podwodne, pletyzmografia z wypieraniem powietrza, rezonans magnetyczny (MRI), tomografia komputerowa (CT) i analiza impedancji bioelektrycznej (BIA) są formami obliczeń/szacowania. 

 

Wśród tych metod, kilka zostało przyjętych jako „złote standardy”. Chociaż stosuje się również metody takie jak MRI czy CT, DXA jest jedną z najczęściej używanych metod do porównań, dlatego zdecydowana większość badań walidacyjnych porównuje BIA z DXA, aby określić, jak podobne są wyniki.

 

Porównując wyniki urządzenia z tymi zmierzonymi przez „złoty standard”, można określić, jak „dokładne” jest Twoje urządzenie – im bardziej podobne wyniki, tym lepiej. Odbywa się to za pomocą analizy statystycznej – zazwyczaj poprzez (1) Poziom korelacji i (2) Granicę zgodności.

 

Informuje o tym, jak ściśle powiązane są wyniki z dwóch urządzeń, i w tym przypadku pożądany jest wyższy poziom korelacji (zwany wartością „r”) (ponieważ próbujesz odtworzyć „złoty standard”). Na przykład, w badaniu walidacyjnym możesz zobaczyć, że wynik procentowy tkanki tłuszczowej urządzenia BIA miał korelację r=0,96 z wynikami procentowymi tkanki tłuszczowej DXA, co oznacza, że oba wyniki są silnie skorelowane.

Jest to podobne do odchylenia standardowego, a celem jest określenie, jak blisko wynik będzie do „złotego standardu” średnio. Większa granica zgodności oznacza, że wyniki są bardziej narażone na większe odchylenia od „złotego standardu”, więc im mniejsza, tym lepiej.

Są to kluczowe punkty, na które należy zwrócić uwagę w badaniu walidacyjnym. To powiedziawszy, chociaż naturalną tendencją może być znalezienie prostej odpowiedzi, takiej jak „urządzenia Charder mają korelację r=0,96 z DXA”, niekoniecznie jest to cała historia. Urządzenie może wykazywać dobre wyniki w jednym badaniu, z wysoką korelacją i niskim LoA. Ale jeśli wszyscy badani w badaniu byli mężczyznami, czy wiemy na pewno, że kobiety otrzymałyby równie dokładne wyniki? Jeśli wszyscy badani mieli normalne wartości BMI, czy jest pewne, że wyniki byłyby równie dokładne dla osób z wysokim BMI?

 

W przeciwieństwie do pomiaru wagi, który jest mniej więcej „ustalony” z „100% poprawną odpowiedzią”, skład ciała to ciągła nauka, gdzie badacze wciąż nieustannie ulepszają algorytmy i dokładność. Chociaż ważne jest, aby walidować i potwierdzać dokładność urządzenia poprzez porównanie ze „złotym standardem”, być może równie ważne jest, aby naukowcy nieustannie pracowali nad ulepszaniem algorytmów obliczeniowych, dostarczając coraz dokładniejsze wyniki poprzez ciągłe badania.